In herinnering aan Piet van de Dungen Erelid van RKVV Bergeijk — een clubman in hart en nieren

Vandaag namen we afscheid van Piet van de Dungen — een man die voor velen van ons synoniem is met RKVV Bergeijk. En dat is geen grootspraak: Piet was Bergeijk. Al vanaf zijn jeugd was hij actief bij de club, en dat is hij tot op het laatst gebleven.

Piet begon in 1957 als keeper in de B-jeugd en zou blijven keepen tot ongeveer 1975. Daarna en daarnaast was hij actief als trainer, leider, scheidsrechter, vrijwilliger en manusje-van-alles. Hij zette zich decennialang in. Zo ook voor de spooktocht, de Carnavalsoptocht, de ijsbaan, het E-kamp, en nog veel meer — als er iets georganiseerd werd bij de club, was de kans groot dat Piet erachter zat. De laatste jaren was hij nog steeds betrokken als actief kaderlid én als lid van de onderhoudsploeg op dinsdagochtend.
En waar hulp nodig was, stond Piet paraat. Zijn antwoord was steevast: “Ja, ik help wel.”

Voor al zijn inzet is Piet meerdere keren onderscheiden. Hij kreeg de titel Lid van Verdienste van de club, werd benoemd tot erelid van RKVV Bergeijk, en ontving zelfs de Zilveren Speld van de KNVB. En daar was hij — terecht — trots op. Net als op een andere prachtige onderscheiding: de Eik van Bergeijk.
Een eer voor mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de gemeenschap. Ook daar hoorde Piet absoluut bij.

Een van de mooiste periodes van het jaar voor Piet waren de jeugdkampen met de E-jeugd. Hij heeft die maar liefst 25 jaar mee georganiseerd. Vooral de speurtochten waren zijn specialiteit.
Al tijdens het seizoen deelde hij enthousiast zijn ideeën — om die op de dag zelf alsnog om te gooien en een ander bospaadje te kiezen.
Kinderen genoten, en Piet genoot nog meer.
Zondagmiddag, als we naar huis gingen, was Piet op — bekaf — maar blij. Hij had weer een hoop blije gezichten gezien.
Dan kon hij voldaan naar huis.
En dan was er die ene belangrijke traditie: friet met snack op zaterdagavond. Voor Piet moést dat een kroket zijn. “Geen frikandel, want die lust ik niet,” zei hij dan tegen de kinderen en de leiders. En dat werd een traditie binnen de traditie.
De eerste week na elk jeugdkamp begon hij alweer met plannen voor de volgende. Hij was er het hele jaar mee bezig — en dat straalde hij ook uit.

Piet was altijd betrokken, altijd aanwezig, altijd bereid te helpen. Hij kon ook heerlijk mopperen als iets niet ging zoals hij het graag zag — maar dat hoorde er ook bij.
Sterker nog: als hij niet mopperde, vroegen we of alles wel goed ging. Hij kon daar dan smakelijk om lachen — Piet wist precies wat we bedoelden.
Met zijn lange, kleurrijke verhalen over het voetbal, het scheidsrechteren en alles wat hij in al die jaren had meegemaakt, bracht hij leven in de brouwerij.

Piet was al enige tijd ziek. Zijn gezondheid ging langzaam achteruit, maar zijn hart voor de club bleef kloppen tot het einde.
Zijn overlijden op zondag 13 april — exact op het moment van de aftrap van Bergeijk 1 —is een veelzeggend moment. Alsof hij wilde zeggen: “Ik ben er nog bij.”

We nemen afscheid van een prachtige en kleurrijke man. En als het om kleur gaat, dan voerde geel- blauw natuurlijk de boventoon. Piet was een clubicoon. lemend die ongelooflijk veel voor onze vereniging betekend heeft — en dat altijd zal blijven doen in onze herinnering.

Rust zacht, Piet, bedankt — voor alles.

Bestuur en leden RKVV Bergeijk